شاید تا کنون اسم «کراکر» را نشنیده باشید، اما مطمئن باشید بارها آن را از نزدیک دیده‌اید! کراکر (cracker) یا تُردَک، نوعی بیسکوییت است که در طعم‌ها و اشکال مختلف پخته می‌شود و قرن‌هاست که یکی از میان‌وعده‌های معمول و پرطرفدار در تمام جهان است. در این مقاله با کراکرِ مخصوصِ چی‌توز آشنا می‌شوید.
تفاوت کراکر با دیگر بیسکوییت‌ها
کراکر هم مانند دیگر بیسکوییت‌ها از آرد غلات، به‌ویژه آرد گندم، تهیه می‌شود. اما تفاوت آن در این است که بیش از هر بیسکوییت دیگری، ترد و شکننده است و حتی می‌توان آن را در زمره نان‌ها دسته‌بندی کرد. می‌توان گفت که اشکال اولیه کراکر از نان‌های مسطحی همچون لواش، فطیر، پیتا و هر نان ترد دیگری الهام گرفته شده‌اند. از همین رو کراکر را مانند نان، همراه با پنیر، مربا، عسل، کره‌ی بادام‌زمینی و… به عنوان میان‌وعده مصرف می‌کنند.
تخمیر مهم‌ترین مرحله در فرآیند تولید کراکرها و خصیصه اصلی آن‌هاست. مخمر به دو دلیل در مواد اولیه کراکر به کار می‌رود؛ ۱- به منظور تولید دی‌اکسید کربن که باعث ایجاد تخلخل و تردی محصول خواهد شد. ۲- تأثیرگذاری آن روی گلوتن، طعم مطلوبی پدید می‌آورد.
تاریخچه کراکر
گفته می‌شود که اولین کراکر در سال ۱۷۹۲ میلادی پخته شد. «جان پیرسون» که یک نانوای اهل ماسوچست بود، قصد داشت یک نان نازک و باریک بپزد که ماندگاری بالایی داشته باشد تا دریانوردان بتوانند در زمان‌های طولانیِ دور از خانه از آن استفاده کنند. او با ترکیب آرد و آب یک نان ساده پخت و برای افزایش ماندگاری، به آن نمک اضافه کرد. محصول نهایی، یک موفقیت بزرگ برای ملوانان بود و به همین دلیل آن را «نان ملوانی» نامیدند. نانواییِ جان بیش از یک قرن به تولید این نان‌ها ادامه داد.
اما لحظه انقلابی در تاریچه‌ی کراکر زمانی بود که «جوشیا بنت»، یک نانوای دیگر اهل ماساچوست، بیسکوییت‌های درون فرِ آجری خود را فراموش کرد و ناگهان با صدایی شبیه به انفجارِ ترقه (cracker) به‌خود آمد. این اتفاق در سال ۱۸۰۱، الهام‌بخشِ نامگذاریِ کراکر بود.
جوشیا افراد را متقاعد کرد که این بیسکوییت‌ها، میان‌وعده‌های مناسبی هستند و در سال ۱۸۱۰، توانست این محصول را در بوستون گسترش دهد. رفته‌رفته کراکر فراگیر شد و جوشیا بنت، بنگاه خود را به شرکت ملی بیسکوییت آمریکا فروخت.
انواع کراکر
از آن‌جایی که آرد و آب تنها مواد اولیه پایه‌ای کراکر هستند، برای تنوع بخشیدن به طعم آن از افزودنی‌هایی مثل سبزیجات، پنیر، بذرها و… استفاده می‌شود. این افزودنی‌ها را یا با خمیر اولیه ترکیب می‌کنند و یا هنگام قرار دادن در فر، روی آن می‌پاشند.
هرچند که نمونه‌های اولیه کراکر به صورت مستطیل‌های بسیار نازکی تولید می‌شدند، اما امروزه شکل‌های مختلفی به خود گرفته‌اند و محدودیتی در زمینه قالب‌بندی ظاهری ندارند.
مستر فیش (mr.fish) کراکر با طعم پنیر
چی‌توز در راستای رسالتِ تنوع‌بخشی به محصولاتِ خود، مدتی‌ست که تولید کراکر را هم آغاز کرده است. کراکرِ پنیریِ چی‌توز، با نام تجاری «مستر فیش» عرضه می‌شود و همان‌طور که از نام آن برمی‌آید، دو ویژگی بارز دارد؛ طعم آن پنیری‌ست و شمایل ماهی دارد. بدین‌ترتیب طعم و شمایل ویژه آن نظر کودکان را جلب خواهدکرد. مستر فیش که یک بیسکوییت ترد و تهیه‌شده از مرغوب‌ترین آرد گندم است، می‌تواند به عنوان یک میان‌وعده مناسب در سبد غذایی خانواده قرار بگیرد و بخش قابل‌توجهی از نیاز بدن به غلات را تأمین کند. کراکر پنیری مستر فیش یکی از بهترین پیشنهادهای چی‌توز برای والدین است تا از بابت انتخاب تغذیه‌ی سالم در وعده‌های غیراصلیِ فرزندان خود، آسوده‌خاطر باشند.
